Opis

Aparat Asahi Pentax K2 DMD z obiektywem SMC Pentax-m 50mm f/1.7

Aparat w dobrym stanie, widoczne ślady użytkowania, matówka bez skaz – kilka pyłków, światłomierz sprawny, trzyma czasy

W zestawie: aparat, obiektyw + filtr + przedni dekielek, pasek, baterie

Gwarancja: 1 miesiąc

Wystawiamy paragon lub fakturę VAT-marża

W chwili wypuszczenia na rynek (wraz z modelami KM i KX) w roku 1975, Pentax K2 był aparatem bardzo zaawansowanym technologicznie. Model oferował nastawiane zarówno ręcznie jak i wybierane bezstopniowo w trybie automatycznym i bardzo dokładnie odmierzane czasy otwarcia migawki w zakresie od 1/1000 do 8 sekund oraz synchronizację błysku lampy przy 1/125 sek (jest to zarazem jedyny oprócz B czas mechaniczny). Fotodioda krzemowa do pomiaru ekspozycji jest dla nas obecnie czymś tak naturalnym, że trudno nam sobie wyobrazić czasy kiedy była wzbudzającą emocje nowością. Nie pamiętamy, że kiedyś używano powszechnie fotoelementu z siarczku kadmu, który charakteryzował się fałszującą wyniki bezwładnością pomiaru. W K2 pomiaru cenralno-integralny dokonywał fotoelement krzemowy w zakresie EV 1-18 (ISO 100, obietyw 50 mm f/1,4), a aparat pozwalał ustawiać czułość filmu w zakresie ISO 8-6400. Poprawną espozycję ustala się w trybie ręcznym dzięki bardzo kiedyś rozpowszechnionej igle wychyłowej w wizjerze. Ponadto w celowniku zawsze widać optycznie przekazywaną z pierścienia na obiektywie poprzez system lusterek wartość otworu przysłony. W trybie automatyki czasów otwarcia migawki można było dokonać poprawki naświetlenia poprzez obrót tego samego pierścienia umieszczonego wokół mocowania bagnetowego, na którym zmienia się czułość filmu. Dzięki większemu lustru i posrebrzeniu pokazującego 95% pola obrazowego pryzmatu pentagonalnego wizjer K2 był znacznie jaśniejszy niż jego poprzedników. Wraz z aparatem wypuszczono nową generację obietywów zaopatrzonych w mocowanie bagnetowe typu K. Wszystkie miały powłoki typu SMC (Super Multi Coating) i ulepszone pierścienie nastawiania ostrości. Były to pierwsze obiektywy firmy Asahi nie noszące oznaczenia Takumar. Do K2 nie można podłączyć silnika transportu filmu, a dźwignia naciągu, podonie jak to było w większości aparatów w tamtych czasach, po całkowitym cofnięciu do pozycji równoległej z korpusem aparatu wyłącza pomiar światła. Światłomierz i elektroniczne sterowanie pracą migawki zasilane są dwoma 1,5-woltowymi bateriami srebrowymi.

Zestawu istotnych funkcji aparatu dopełnia dźwignia przymykająca mechanizm przysłon do nastawionej wartości, możliwość zablokowania lustra w górnej pozycji, mechaniczny samowyzwalacz o opóźnieniu zmiennym od 5 do 13 sekund. Nawiasem mówiąc interesujące jest to, że takie funkcje jak możliwość przymknięcia przysłony do wartości roboczej, blokady lustra w górnej pozycji czy zmiennego opóźnienia pracy samowyzwalacza, zaniedbane we wczesnym okresie automatyzacji lustrzanek, zaczęły powracać w wersji elektronicznej w najnowszych modelach. Przy wymiarach 142 x 91,5 x 94 mm i wadze 681 g K2 był najmniejszą lustrzanką swoich czasów z elektronicznie sterowaną migawką.

Pentax K2DMD był nieznacznie ulepszoną wersją modelu K2, wprowadzoną na rynek rok później, w 1976 roku. Wyposażony był w to samo mocowanie obiektywu K, co K2 oraz pozostałe modele KX, KM i Pentax K1000.

Najbardziej oczywistym dodatkiem do K2DMD była możliwość sterowania silnikiem. Jednak instrukcja wymienia następujące dodatkowe funkcje K2DMD:

1. Odczyt przysłony
2. Ostrzeżenie o kompensacji ekspozycji
3. Wbudowana zaślepka okularu
4. Ostrzeżenie o niskim poziomie baterii
5. Blokada pamięci zdjęć
6. Rozszerzona pamięć zdjęć
7. Matówka z mikropryzmatem dzielonym
8. Wymienne ścianki tylne